Familie boven zaken

Edit 2.0: dit verslag is 25 februari geschreven, en voltooid op 5 maart. inmiddels is er dus bijna en maand over heen. sorry voor de late update, hopelijk maakt de inhoud wat goed.

Ik ben inmiddels op de helft van mijn vrijwilligerswerk; een goed moment om met mijn supervisor te praten. Ik vertel dat alles goed is, maar dat ik teleurgesteld ben over de beschikbare uren. Sijo knikt begrijpelijk, hij denkt met me mee over een mogelijke oplossing. net als vrijwilligerswerk, is ook het schrijven een beetje stilgevallen. Eigenlijk lijkt dat voor alles hier op te gaan.
Zo als hier boven vermeld, komt het werk dus niet van de grond, en ik denk ook niet dat het nog veel gaat verbeteren. Ik heb al wat alternatieven geprobeerd, zoals de carpentry en het computerlab, maar het resultaat van de laatste is dat er in plaats van acht nog maar vijf computers werken. Daar komt bij dat de leerlingen niet bepaald gemotiveerd zijn (wat heel logisch is natuurlijk, wie is dat wel op de middelbare school tijdens keuzeles). De opkomst is dan ook niet hoog, ongeveer 50%. Ik heb een plan om de bio-lessen op een laag pitje te zetten en bezig te gaan met het bouwen van een spaghettibrug, die zo veel mogelijk gewicht moet kunnen dragen. Echter mist de school een lijmpistool, die hier voor wel nodig is. Ik was vorige week aan de diarree, wat moeilijk als pluspunt gezien kan worden. Het is een stuk onaangenamer dan thuis, omdat ik niet effe lekker kan zitten, maar ik mijn rioolbelasting gehurkt moet betalen, boven een gat. Begin vorige week overvielen deze gedachten me een beetje, plus het gevoel dat ik nog zo lang niet in Holland ben (waar alles leuk is en vanzelf gaat, denk je dan). Ook zag ik een beetje op tegen die thuiskomst, omdat alles dan in sneltreinvaart zal gaan (nieuwe stad, nieuwe studie, nieuwe kamer, nieuwe sportclub, nieuwe poedie enz). Ik zag ook op tegen het feit dat ik mijn verjaardag niet met Miel vier, en om het compleet te maken leek mijn verhouding met de mensen hier niet meer te veranderen, als of het in een sleur geraakt. Als ik op school niks te doen heb, probeer ik serieuze boeken te lezen, bijvoorbeeld Nomade van Ayaan Hirsi Ali. Dit verhaal maakt mijn stemming er ook niet beter op. Nog meer om over te peinzen. Kennelijk kom ik ook zo over in mijn laatste skype gesprek (met video!) op mijn familie. Miel: ‘Word jij filosoof ofzo?’ Het skypen, maar ook deze vraag heeft mij goed gedaan. Deze vraag betekent namelijk ook ‘ Tim jonge, doe niet zo moeilijk, spray wat deet en ga gewoon wat doen!’ Mijn ‘ familie’ hier helpt ook. Terwijl ik diarree heb, vragen ze vaak hoe het gaat, en de gesprekken gaan steeds vaker ergens over. Ze reageerden ook heel verheugd (net als ik) toen ik vroeg of mama hier mag komen. Philipp heeft ook een goede invloed, zeker na zijn voorstel om me mee te nemen naar Lilongwe en Senga Bay tussen 27 Febr. En twee maart. In slechte tijden helpt familie je erboven op, zo blijkt. Hoogste tijd om mijn eigen familie te stichten lijkt me!

‘t Kon minder,

Tim

Edit: ik ben inmiddels terug van de 5-daagse trip en heb ook geen dip meer. De trip was echt zwaar genieten. Vrijdag 27 Febr. 5u op, 6u bus. De bus vertrok echter om 7u30 waarna we via een ‘shortcut’ om 1400 in Lilongwe zijn. Ik vraag me af of shortcut hier misschien omweg betekent, maar we zijn er! In Lilongwe een beetje rondgestruund en een tent gekocht. In Lilongwe veel regen, maar de rest van de dagen perfect weer gehad. In de avond waren we uitgenodigd in een vrijwilligershuis. Gezellige boel, al is het wel anders dan Lusangazi. Het voelt echt als een apart stukje Lilongwe. ‘s nachts op stap met z’n allen (twaalf duitsers en 1 Nederlander). Wederom zwaar genieten. Om half zes waren we weer in het vrijwilligershuis, waarna we na een bratwurst onze spullen pakten om zum dritt door te gaan naar Chezi. Om 845 aangekomen, een ontbijt onschadelijk gemaakt en gaan slapen. Om twaalf uur wakker om vier andere vrijwilligers te ontmoeten. Zondag met z’n zevenen naar Senga bay gegaan, tevens eindstation. Hier twee nachten gebleven. Heerlijk leven. Eigen vis klaargemaakt (und der Schmekt mir ganz geil!), met de boot naar Lizard Island en ‘s avonds genoten van een vuur op het strand. Dinsdags weer terug, met een paar zeer goede souvenirs. Start om 730 aankomst 2200. de afstand is nog geen 400 km. Je hoeft dus geen rekenwonder te zijn om te snappen dat behalve twee ‘break-downs’ de buschauffeurs er niet zo’n zin in hadden vandaag! Thuisgekomen drie stuks Sema verorberd waarna ik verzadigd op bed stortte.