Geef mie moar Lake Malawi!

Het regenseizoen is weer begonnen. Wat een weer. Het ene moment droog, het andere moment zeiknat. Niet echt ideaal dus. En toch heb ik het hier naar mijn zin. In dit verslag wat momenten/situaties die maken dat ik het naar mijn zin heb.

Om te beginnen zijn er vaker momenten dat ik even voetbal. Niet sport met school, maar gewoon in mijn vrije tijd. Vaak doen de kinderen van mijn gastgezin (Decius, 10 jr, Edwin, 5jr en Blessings, 2,5 jr) mee. Waar een kind in Nederland op zijn 5e bang is voor gras, smijt Edwin de kippen de keuken uit. Het beste speelgoed dat ik mee kon nemen voor de kinderen is mezelf, trouwens. De drie van thuis plus alle buurtjes willen net zo lang ouwehoeren tot iemand moet huilen. Ik heb zo juist de oplossing gevonden: Druivensuiker werpt zijn fructose af. Ook erg leuk aan het leven hier is dat er altijd wel iemand thuis is. Of ik dat ook leuker vind dan de gevulde koelkast in NL weet ik nog niet helemaal, maar het is in ieder geval gezelliger. Wassen gaat me ook steeds beter af. Echter er hangt wel een aardige putmeur in mijn kamer, terwijl ik nu toch alles gewassen heb. Ik ben er nog niet achter of dat te wijten is aan mijn waskunsten, of dat het beest in mijn tas is gaan ontbinden. Inmiddels ben ik er ook achter waarom mam altijd zo boos wordt als ik heb gevoetbald in witte kleren. Na lang wassen en kapotte handen is het me gelukt ze schoon te krijgen. De kleren liggen onder aan de stapel, en ik heb met mezelf afgesproken dat ik ze alleen weer aan doe als de andere kleren radioactief besmet zijn. Zaterdag 7 Februari geskyped met Pap, Mam, Opa en Jonne. De dag er op mijn debuut gemaakt voor FC Lusangazi. In de 5 min. dat ik speelde, kregen we twee om de oren, maar de uitslag was dan ook 2-9 in ons nadeel. De 9e liep ik voor het eerst mee in de Carpentry, van 8 tot 10. Of het een blijvend concept is weet ik niet. Het is leuk om iets te maken en het vult mijn tijd wat op, maar de insteek was om les te geven, dus dat staat op 1. De vorige update was de eerste keer dat ik (langer ) in Mzuzu was. Na het internetten hebben hebben we wat gegeten, en Philipp heeft me een kleine rondleiding gegeven. Er is veel bedrijvigheid, en dus is er ook veel te zien. Het internetcafe bevalt me zeer goed. Een uur internetten kost 1eu en er komen veel verschillende types. Het doet mij een beetje denken aan Café de Dees in Groningen. Afgelopen keer heb ik hier kennis gemaakt met Emma, een supervisor voor een andere vrijwilligersorganisatie. Na mijn lokken wat in de wind te laten wapperen, nodigde ze ons uit om mee te gaan naar een National Park, te sporten met gevangen én een barbeque (waar we zo heen gaan). De eerste twee activiteiten staan nog niet gepland, hopelijk horen we daar vandaag meer over. Sowieso zijn er steeds meer mensen die me iets aanbieden. Zo was er een man met een lange jas in een bestelbus die me een lolly aanbood, als ik instapte. Echter toen hij mijn deetgeur rook, draaide hij zijn raampje dicht en reed verder. De buurman wees mij op een nest wilde bijen en zei me binnenkort de honing te laten proeven. Verder zijn er nog mensen die aanbieden me mee te nemen naar een voetbalwedstrijd, of een ander dorp. Na dat ik mee heb gedaan op de sportdag, schijnen de leerlingen wat vertrouwder met mij. Goed nieuws natuurlijk, helpt bij het lesgeven. Ik moet er een kanttekening bij plaatsen; gister iedereen de klas uitgestuurd (op drie na) omdat ze hun huiswerk niet af hadden. Of ze nog steeds zo vertrouwd zijn, weet ik dus niet. Sportdagen zijn hier overigens leuker dan thuis. Er wordt veel gezongen en gedanst door de supporters. Ik heb een goede manier gevonden om zeker te weten dat er geen muskieten binnen mijn net zijn. Erg fijn als je het geluid van een muskiet hoort. Verder zijn muziek en boeken (E-reader) een pluspunt. In Mzuzu voor het eerst een gebouw gezien waar ik van te voren over gelezen had in de Lonely Planet. Leuk om te zien. Begin week 3 ben ik naar Kamusu View geweest met Moris. Een aardige tippel, maar een stop bij een bar halverwege maakt het goed te doen. De hele tocht is erg mooi met als hoogtepunt de View zelf, die uitzicht over onder andere Mzuzu biedt. Bij terugkomst lag er een geslacht hert op een snijtafel in het dorp, wat reden was voor mij om wat mee te nemen. Erg lekker! En ondanks een berg termieten op mijn bord (ipv hagelslag) die, inderdaad Tim, zijn om op te eten, is het eten hier ook echt een pluspunt. Er is meer dan genoeg, en vaak ook nog erg lekker, bijvoorbeeld sperziebonen, ei of aubergine. Deze reis begint steeds meer vorm aan te nemen, en hoe langer ik hier ben, hoe duidelijk het wordt dat je zo iets mee moet maken, wil je weten hoe het is. Het is niet voor te stellen als je thuis bent. Ik ben dus blij dat ik hier ben!

‘t Kon minder,

Tim

N.b. hopelijk bij het volgende verslag de foto's